Let op! Omdat niemand je voor dit gevaar waarschuwt. Het gevaar dat je niet naar huis wilt. Iedereen die ooit door de dromerige wijngaarden langs de Elbe heeft gereden, zich rondturend in de heuvels van Saksisch Zwitserland en geniet van de fantastische vergezichten van het Elbezandsteengebergte, wel, het afscheid is moeilijk. Zo stil, zo gevarieerd en zo mooi is deze regio in het zuidoosten van Saksen. In het eerste deel van deze 320 kilometer lange tocht door Saksen nemen we de wijnroute. Het is 60 kilometer lang, werd in 1992 gelanceerd en leidt van Pirna naar Diesbar-Seußlitz. Als je van de snelweg komt, rijd je eerst langs de rechteroever van de Elbe stroomafwaarts. Achter Radebeul wacht met Schloss Wackerbarth het eerste hoogtepunt. Het wordt beschouwd als de mooiste wijnmakerij in Saksen, en je moet beslist een wandeling maken te voet door de wijngaarden. Het uitzicht tussen de druiven op het kasteel uit 1730 is gewoon geweldig. Onder begeleiding van een prachtig uitzicht op de Elbe, gaan we door naar Meissen. Ook in de beroemde porseleinstad van Duitsland een stop waard. Jij kunt z. U kunt bijvoorbeeld de typische Meissen-foto maken vanaf de Uferparkplatz, een wandeling maken door de oude stad, de kasteelheuvel beklimmen of de porseleinfabriek bezoeken - wat de moeite van het bekijken waard is. Het laatste deel van de wijnroute naar Diesbar-Seußlitz is ook de mooiste. Prachtig ineengestrengeld volgt het smalle asfalt van de Elbe en geeft altijd een prachtig uitzicht op water en wijngaarden. Kleine wijndorpen zoals Winkwitz en Zadel passeren. Het wegdek wordt hobbeliger, maar je hebt het bijna voor jezelf. De tweelingstad Diesbar-Seußlitz blijkt een oase van rust te zijn. Geen zoete reisgroepen, geen zingende wijnproeverijen. De tip: aan de oevers van het Elbe park de fiets, zit op een bankje en kijk naar de kleuren van de natuur. Terug in Meissen rijden we naar Weinböhla. Op netjes, goed onderhouden asfalt. De plaats was 150 jaar geleden, het grootste gesloten wijngebied van het hele Meißner-land. Na rond de eeuwwisseling hadden de asperges de wijnstok volledig verdrongen, maar de wijnmakers keren nu pas geleidelijk terug naar de wijntraditie van de plaats. Van Weinböhla staat Moritzburg aangegeven. Een absolute must. Omdat de mooiste waterburcht van Saksen in ieder geval niet mag ontbreken. In de Saksische barokke kleuren oker en wit, werd Moritzburg gebouwd door August de Sterke als een jacht- en plezierpaleis. Het gebouw herbergt, onder andere, de grootste verzameling jachttrofeeën ter wereld. De volgende stop is Dresden. Om een overzicht te krijgen, is de Semper Opera een goed startpunt. De machine staat geparkeerd op het grote voorplein en je kunt rustig de hoogtepunten van Dresden bekijken: opera, kennel, kasteel, oude stad. Wat dacht je van een wandeling langs het Brühl-terras? Niet alleen de cafés, maar ook het uitzicht op de rivier en de ligplaatsen zijn fantastisch. Acht historische paddle-stoomboten wachten hier op gasten. De route van Dresden naar Wachwitz is een mooie traktatie. Smalle, bochtige landweggetjes, uitzicht over de Elbe aan de linkerkant en rechts oplopende wijngaarden. Wachwitz is de thuisbasis van de Royal Vineyard. Koninklijk, want hier in 1824 verwierf de Saksische koning August II land en begon wijn te verbouwen. Op de Blue Wonder, een metalen hangbrug uit de vorige eeuw, gaat het over de Elbe. Voorbij Castle Pillnitz, de feeststoel van Augustus the Strong, rijden we naar Pirna, de stad van gevels, erkers en portalen. Hier steken we opnieuw de Elbe over en zetten koers naar Königstein en het Saksische Zwitserland. Waar deze naam vandaan komt, is discutabel. Eén versie stelt dat in 1766 twee Zwitserse kunstenaars door de regio dwaalden en hun schetsboek vasthielden. Het fort Königstein was in die tijd de hoge veiligheidsgevangenis van Saksen. Dit is waar politieke gevangenen zoals de socialist August Bebel roosteren. Zelfs de alchemist Johann Böttger werd achter slot en grendel gehouden bij het fort. Hij zou goud moeten maken. Hij slaagde daar niet in, maar hij vond het porselein overigens uit. De smalle, handige steegjes van Saksisch Zwitserland nodigen je uit om je op te frissen. Hoewel de nummers niet te lang zijn, zijn ze nog steeds erg leuk. Eerst gaat het eenmaal in de boog over Cunnersdorf en Schöna terug naar Königstein. Dan vallen we van Bad Schandau in het wilde en romantische Kirnitzschtal. Curve to curve, ruw asfalt, een rechte lijn. Hinterhermsdorf ligt aan het einde van de Boheemse Grenzwinkels. Het water van de bovenste sluis is hier sinds 1667 afgedamd voor raften en je kunt een prachtige boulder maken. Een snelle panoramische weg leidt van Sebnitz in de richting van Bad Schandau. Kort voor het dorp slaan we rechtsaf naar Rathmannsdorf, steken de Waitzdorfer Höhe in een kronkelend stadium over en bereiken Hohnstein. Net als Königstein werd kasteel Hohenstein als kerker gebruikt. "Degene die naar Hohenstein komt, komt zelden thuis," werd toen gezegd. Tegenwoordig dient de faciliteit als een jeugdherberg. Een korte afstand in de richting van Pirna, dan links in de Elbezandsteenbergen. Het beroemde bastion roept. Hun rotsgroepen zijn verbonden door een 76 meter lange brug. Het hoogtepunt van deze tour is de rotspreekstoel, een van de mooiste natuurlijke uitkijkpunten in Europa. Je moet royaal de entree en de drukte over het hoofd zien. De adembenemende uitzichten zijn altijd de moeite waard. Als je goed op weg kijkt, ontdek je gekleurde plekken in de rotsen - klimmers. Klimmen sport is beoefend in het Elbezandsteengebergte sinds 1864. Klimmen is alleen toegestaan op vrijstaande torens. Magnesia, klemwiggen en muurringen zijn verboden. Dit gebeurt om de rotsen te beschermen. Omdat ze net als het bos te maken hebben met de zure regen. Toerisme bevordert ook erosie. Daarom staat de toekomst van het Elbezandsteengebergte helaas op een wankel moment. We gaan verder via Lohmen, Liebethal en Eschdorf naar Weißig. Hier ontmoeten we de federale snelweg 6, die ons terugbrengt naar Dresden. Sierlijke patriciërshuizen langs het pad, prachtig uitzicht op de Elbe. Hier zou je kunnen staan.